Verslag van de bijeenkomst van de senioren COVS Groningen e.o. van 10 maart 2025, gehouden te Groningen, kantine vv GRC Groningen, Sportpark Corpus den Hoorn.

Aanwezig: Henk, John, Ger, Klaas S, Klaas M, Robert (voorzitter), Jannes (catering), Simon, Garbrand, Alrich, Theo en Bé (verslag). Een aantal was verhinderd.

Tijdens de inloop ontstaan er weer spontaan diverse soorten gesprekken. Het blijkt dat er nog steeds enkelen van ons actief zijn als begeleider, rapporteur, assistent-scheidsrechter, bestuurslid of zelfs nog als actief scheidsrechter. Een begeleider onder ons was bij GSAVV Forward van studentenvereniging Vindicat, een unieke club in Nederland. Hij werd spontaan herkend uit zijn actieve periode als scheidsrechter en meteen voor de koffie genodigd. In de rust moest één van de 1e elftalspelers een nieuwe fust bier op de pomp aansluiten, er was namelijk reeds eentje geledigd. Toen deze scheidsrechter ooit eens Forward 1 floot kreeg hij van tevoren een muilkorf aangeboden met het verzoek die meteen om de muil van een mekkerende speler van hen te plaatsen om diens mond te snoeren. Gelukkig mocht de scheidsrechter zelf wel in het openbaar spreken en dat is bij Forward wel nodig. De dienstdoende verzorger lapte de spelers op vanuit een fles jenever – werkt daar altijd goed. De thee in de rust is er altijd koud, omdat die over een te grote afstand van de kantine naar het kleedgebouw moet worden aangevoerd. Bovendien moet de theekoerier altijd verplicht onderweg met o.a. wat dames converseren.

Een oud-docent onder ons constateerde tot zijn ergernis dat in de Forward kantine annex leslokaal enkele toiletpotten (dienden ter vervanging van de oude poepdozen) waren geposteerd waarin/-op de cursisten maar gingen plaatsnemen. Een week later bij de volgende cursusavond waren de potten verdwenen (blijkbaar geplaatst al waar zij hoorden), maar het publiek was volkomen verschillend van de toehoorders de week tevoren. Men vond dat ze aan één avond les genoeg had en dit was de volgende groep. Zo kreeg men een dubbel aantal clubscheidsrechters. Slim bedacht.

Iemand onder ons is reeds 63 jaar getrouwd en zijn devies is dat je alleen al niet dood  mag gaan om dit hoge aantal huwelijksjaren te halen. Hij had alvast Van der Valk in Hoogkerk uitgeprobeerd voor een familiediner en het blijkt dat het er nog steeds goed toeven is. Op 12 mei a.s. om 12 uur kunnen wij ons daar weer melden voor onze slotbijeenkomst dit seizoen. De voorzitter zal dit in orde maken. Helaas kan ons prominentste lid dan niet van de partij zijn, wegens vakantie-omstandigheden. Ook dat moet natuurlijk gewoon doorgaan.

Er wordt nog even stilgestaan bij het plotseling overlijden van de clubarts van Barcelona. Ja, zulke dingen gebeuren ook in het voetbal. Met ergernis wordt benoemd dat gezeur tegen de dienstdoende scheidsrechters en de beledigingen die worden gebezigd. En dan die zeer lage sancties – die zijn niet bevorderlijk voor de broodnodige werving van nieuwe scheidsrechters. Onze enige nog actieve jeugdscheidsrechter gaf terecht rood aan een vervelende trainer, die blijkbaar alles beter wist dan hij. Als dat gebeurt is er toch echt wel wat aan de hand: onze man is nooit te beroerd zijn rake beslissingen uitgebreid toe te lichten. In het verleden is hij overigens ooit door de Nijmeegse penose beschoten, gelukkig heeft hij dat overleefd want anders zat hij niet tussen ons. Hij had trouwens zijn echtgenote leren kennen uit de voetbalwereld en dat is niet verkeerd! Verder schopte hij het tot speler van het Nederlands studentenelftal. Ze sturen nu Forward of the Knickerbockers, scheelt weer een selectieprocedure. Hopelijk zijn dan de bierfusten goed gevuld.  De verslaggever ontmoette zijn vrouw op een muziek/zangconcours. Dat laatste was/is nog steeds een ramp, zijn vrouw gelukkig niet. Wel ging zij vaak met hem op pad in zijn actieve carrière als scheidsrechter in de binnenlanden van Friesland. Gelukkig verstond zij het Woudfries niet en de koffie in de bestuurskamer was altijd van goede kwaliteit.

Op RTV Drenthe was te zien dat een toeschouwer één van zijn krukken naar de grensrechter van de tegenpartij gooide. Blijkbaar kon hij met één kruk volstaan en had die grensrechter die andere nodig. De dienstdoende scheidsrechter legde toch maar even de partij stil en onze krukgooier kon het sportpark verlaten. De lontjes zijn soms erg kort, helaas. Een van onze mensen speelde ooit voor de vv Hunsingo 3 en dat was omdat er geen 4e meer was. Daarom zal hij wel scheidsrechter zijn geworden en dat was zeker niet verkeerd. Vroeger was er zelfs in de voetbalwereld sprake van verzuiling: er waren enkele christelijke verenigingen, zoals Oranje Nassau, ACV en CVVB, ook RK zoals de vv Kloosterburen, Astrea en Amicitia VMC. Nu zijn in sommige competities zaterdag en zondag gemixt en moeten bepaalde fusieverenigingen wel eens op zondag i.p.v zaterdag hun wedstrijd spelen. Je hoort er vrijwel niemand meer over zeuren.

Onze cateringman bezorgt de drankjes. Gelukkig kan iedereen nog gewoon drinken, mogelijk zal in de toekomst een speen op het colablikje nog eens nodig zijn. Want ook voor ons senioren gaan de jaren natuurlijk gewoon door met tellen. Sommigen van ons doen inkopen in Duitsland, scheelt behoorlijk. Er wordt ook de nodige tabak mee gesmokkeld – niet voor eigen gebruik, scheidsrechters roken niet, maar voor de illegale verkoop. Levert een extra zakcentje op. De Duitse douane laat altijd de scheidsrechters gewoon passeren, deze zijn immers onkreukbaar. Dat was iemand van ons in het verleden als jong broekie-monteur niet. Hij kocht Berenburg voor een boef in de bajes van Veenhuizen. Ook werd hij bijna aangerand door een bajesklant onder de douche. Gelukkig wist zijn stevig gebouwde kompaan hem te ontzetten. Het leek wel Amerika! Om zijn hachtje te beschermen vroeg hij toch maar bij zijn baas om een andere werkplek. De boeven In Veenhuizen hadden ooit een voetbalelftal dat aan de competitie meedeed. Dat gold ook voor de Van Mesdag in Groningen met een zaalteam. Natuurlijk floten onze mensen daar graag. Het zal duidelijk zijn dat ook de uitwedstrijden van deze teams thuis werden gespeeld. De tegenstanders kwamen dus twee keer per seizoen naar de bajes om daar te spelen.

Iemand van ons bezocht in Assen een bijeenkomst van senioren van Centraal Drenthe. Deze afdeling is met ons gefuseerd, maar er komen nog wel eens, net als bij ondergetekende, enkele oudgedienden bijeen. Onze man was lovend over deze bijeenkomst, alleen miste hij de bitterballen. Die mist hij overigens ook bij ons, wel is er wat anders te verorberen. Enkelen moesten iets eerder de bijeenkomst verlaten, vanwege de zorg voor de kleinkinderen. Na nog een stevige discussie over onze pensioenen ging een ieder weer richting huis en haard. Tot ziens op de 14e april aanstaande!

Verslaggever Bé